آیا موفقیت پیش بینی نشده ی Apple منعکس کننده ی تغییر در خواسته های ما از تکنولوژی است؟

در این مقاله سعی نداریم بگوییم که iPad  چقدر خوب است؛ با فروش بیش از ۲۵ میلیون به نظر نمی رسد Apple به کمک ما نیاز داشته باشد. اگر تمام کاربران Apple یک جا جمع شوند و کشور مستقل خود را بسازند، جمعیتی قابل رقابت با تگزاس خواهند داشت.

در اینجا بحث فراتر از  Apple در مقابل Google، یا  Mac در مقابل PC است. شما iPad را با قیمتی خریداری می کنید که کاملاً خلاف منطق، خلاف سقوط اقتصادی، و خلاف مدل های فروش کامپیوتر طی سال های گذشته است.

من دیگر از فکر کردن به اینکه چرا شرکت های دیگر نمی توانند چیزی به خوبی iPad  بسازند خسته شده ام. مثل این است که سعی کنیم بفهمیم چرا یک نفر کوکاکولایی بهتر از کوکاکولا نمی سازد. [نظرات نویسنده ی متن اصلی]

سوال مهمتر این است که “چه چیز به ما انگیزه خریدن iPad را می دهد؟”

بیایید موضوع را کمی سبک سنگین کنیم:

از همان زمان که اولین Mac وارد خط تولید شد، فلسفه ی Apple این بوده که تجربه ی کاربری را درخور تک تک انسان ها ارائه کند. Apple، چه در موضع منحصر به فردش در ارائه ی رابط دسکتاپ و چه در معرفی موس محبوبش، همیشه در تلاش بوده تا کامپیوتر های شخصی را در دسترس مخاطب عام قرار دهد.

البته بخشی از این رویه ی ارائه ی تجربه ی کاربری به عموم شامل پنهان کردن یا تغییر چهره دادن به هر آن چیزی است که یک کامپیوتر را یک کامپیوتر می کند. فایل های سیستم پنهان می شوند، پایانه های Command-line در دل فولدر Utilities دفن شده، و تمام gut ها به زور از  دید ها محو  می شوند. در دوران پیش از اینترنت که مردم کامپیوتر می خریدند تا از آن سر در بیاورند، و یا آن را به عنوان ابزاری برا ی مصرفی خاص می نگریستند، استعاره های زیبای Apple OS اغلب به عنوان توهماتی ناخوشایند و غیر ضروری تعبیر می شدند.

امروزه iPad  دقیقآً به همان دلایلی موفق است که Mac های اولیه به خاطرشان مورد انتقاد قرار می گرفتند. فرمول آن روزها حالا جواب می دهد، چون “ما” تغییر کرده ایم!

مخاطب کامپیوتر الآن مخاطب اینترنت است، مخاطب ایمیل، و مخاطب … تبدیل شدن به انسان مدرن. برای ساختن کامپیوتر برای این مخاطب جدید نمی توان فرض کرد که مردم صبر و حوصله درک درایو پرینتر یا استثنائات kernel را دارند. تعداد افرادی که نگران نداشتن دسترسی به بخش های ریشه ای iPad شان هستند، در مقابل تعداد افر ادی که در صورت ناپدید شدن Angry Birds از کوره در می روند به سرعت رنگ می بازد.

چه خوشتان بیاید، چه نیاید، iPad محبوب ترین کامپیوتر شخصی است که تا به حال ساخته شده است. با وجود تمام تلاش هایی که طی دهه هشتاد در مدارس آمریکا می شد تا کودکان با کامپیوتر آشنایی بیشتری بیابند، به نظر می رسد iPad تنها کامپیوتری است که خودش را تا رسیدن به سطح ما پایین آورده است. سازندگان Apple می توانند دلیل آن را به ما هم بگویند، ولی در عوض آن را “جادو” می نامند، و به نظر می رسد ما هم به همین راضی هستیم.

چرا رقبای iPad را نمی خریم؟

رقبای iPad tablet فروش خیلی خوبی نداشته اند، مسلماً نه به خاطر اینکه تلاش نکرده اند. تمام سال tablet های زیادی مشتاقانه روی میز من [نویسنده ی اصلی متن] جمع می شوند و با اعتماد به نفس فراوان درباره پردازشگرهای دو هسته ای، مشخصه ها ی تقویت شده، و قابلیت ۴G Wireless Compatibility، و پشتیبانی های خارجی لپ تاپ گونه شان فخر می فروشند. بعضی از آن ها رتبه های پایینی گرفته اند، اما بسیاری دیگر هستند که به خوبی قابلیت جایگزینی iPad را دارند. اما هنوز بسیاری iPad را ترجیح می دهند. چرا؟

به دلایل زیادی فکر کرده ام. ذخیره ی App ها؟ تاثیر هاله ای iPod؟ طراحی؟ پشتیبانی Apple Store Tech؟ شستشوی مغزی در تبلیغات و بازاریابی؟  قیمت؟

هرکدام از این دلایل ممکن است تا حدی صحت داشته باشند، ولی هیچکدام به قلب مطلب نفوذ نمی کنند. منطق کمکی به یافتن پاسخ مناسب به اینکه چرا iPad از رقبایش پیش است نمی دهد. [...]

تنها دلیلی که می تواند مرا تسکین دهد این است  که به iPad همانطوز نگاه کنم که به Facebook و YouTube. بدین ترتیب iPad مکانی ست (نه ابزاری) که ما می خواهیم اوقاتمان را در آن بگذرانیم. در این صورت iPad دیگر تنها یک کامپیوتر نیست، بلکه پنجره ایست رو به جهانی که در آن با اطمینان می توانیم انتظار سرگرمی، ارتباطات اجتماعی، و خلاقیت داشته باشیم. درست مثل Facebook یا YouTube.

تا به اینجا تولیدکنندگان “Windows” را تنها در مکانیک آن خلاصه کرده اند؛ آن ها واقعاً توجه چندانی به آن سوی شیشه نداشته، و آن را به عنوان “مکانی” که مردم مایل باشند اوقاتشان را در آن بگذرانند ارزشگذاری نکرده اند. در اکثر موارد تولیدکنندگان این بخش را به نرم افزار Google Android سپرده اند.

بخش تکان دهنده اینجاست که می دانیم چه چیز درانتظار رقبای Facebook، YouTube و Twitter است. ناخودآگاه بیهودگی چنین شبیه سازی ای را در زمانی که شتاب حرکت تثبیت شده است می دانیم.

مهمتر اینکه، اگر iPad طرح اولیه ای برای نحوه ی برقراری ارتباط با تکنولوژی شخصی را ارائه کرده و پیش می برد _ iPad به عنوان مقصد، و نه به عنوان ابزار_  پس اصلاً چه کسی قادر خواهد بود با شرکتی مثل Apple  رقابت کند؟ چطور می توانید با شرکتی رقابت کنید که از سال ۱۹۸۴ در حال سرمایه گذاری روی اهمیت تجربه کاربری بوده است؟

قصد ندارم لفاظی کنم. وافعاً می خواهم بدانم. شغل من و حیات بازار tablet  متکی به رویکردی جدید و ایده هایی تازه است. [نظرات نویسنده اصلی متن]

لینک منبع

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: